Soms kom je een woord tegen dat indruk achterlaat. Zo kwam ik van de week het woord ‘herstellend vermogen’ tegen. Een woord om over te fantaseren en over na te denken. Dat deed ik dus ook.
Natuurlijk dacht ik gelijk aan mijn cliënten. Ik ben altijd weer blij en verrast om te zien hoeveel veerkracht mensen hebben.
Na jaren van verdriet en pijn omdat de kinderwens nog niet vervuld is. De onderzoeken en behandelingen die ze ondergaan. Elke teleurstelling als het weer niet gelukt is. De hoop die afneemt en de wanhoop en angst die toeneemt.
Dit neemt allerlei spanningen met zich mee, in je relatie, in de contacten met vrienden en familie, op het werk.
Op een gegeven moment zit je dan helemaal stuk, stress en onrust en angst krijgen de overhand.
Je voelt je rot en weet niet meer hoe verder.
Dat is vaak het moment dat het herstellend vermogen een eerste stap neemt. Je zoekt hulp.
Bij iemand uit je omgeving of bij een hulpverlener.
Je komt mijn spreekkamer binnen en als snel komen de tranen. Eerst schaam je je daar voor, maar al snel voelt het ook als opluchting. Dat er begrip is en dat de tranen er mogen zijn.
Zelf denk ik dat als de emoties er mogen zijn, het herstellend vermogen zijn werk kan gaan doen. Niet meer opkroppen, niet meer alleen maar doorgaan.
Het mooie is dat als cliënten zich aanmelden ze gemotiveerd zijn om anders met hun situatie om te gaan. Dat is ook nodig om enige verandering te krijgen. Ik bespreek ook altijd wat ze willen, wat hun doelen zijn, wat ze willen bereiken.
Enige zelfreflectie en eerlijk naar jezelf durven kijken, helpen om die verandering te weeg te brengen.
Na een paar gesprekken zie ik je anders binnenkomen. Je kijkt rustiger uit je ogen en ziet er meer ontspannen uit. Je bent aan de slag gegaan om je leven te verbeteren en dat is te zien.
Het herstellend vermogen (en nog wat andere zaken) hebben hun werk gedaan!
Terug naar home